De beste kant van Cees Bantzinger

Voor beeldend kunstenaar Cees Bantzinger (1914-1985) was tekenen als ademhalen. Hij tekende altijd en overal. Zijn dochter Anne-Rose Bantzinger exposeerde al twee keer werk van haar vader bij De Gouden Reael, waar ze zeer regelmatig traint.

Aangezien tijdens de huidige tentoonstelling met schilderijen van Edo Gorter de wanden van de ruimte met de oefenfietsen, het roeiapparaat en de loopbanden onbehangen bleven, hangen hier nu in overleg met Edo Gorter werken van Bantzinger. Anne-Rose koos voor zijn trefzekere naakttekeningen. Ze zijn in enkele lijnen aan het papier toevertrouwd. Er hangt ook een zelfportret van de tekenaar.

Cees Bantzinger wist meesterlijk de poëzie van het naakte vrouwenlichaam aan het papier toe te vertrouwen. In 1979 schreef Simon Carmiggelt in het boek Bantzinger tekent vrouwen: “De manier waarop Bantzinger zich met dit eeuwig en onuitputtelijk motief bezig hield en houdt, heeft erg veel bijgedragen tot zijn faam. Het is zijn beste kant”.

Bantzinger is in 1985 overleden, maar zijn tekeningen blijven altijd. Een deel van zijn nagelaten werk is opgenomen in het Prentenkabinet van het Rijksmuseum, Bijzondere Collecties van de Universiteit van Amsterdam, het Literatuurmuseum, het Nederlands Instituut voor Beeld & Geluid, het Zeeuws Museum in Middelburg en Museum van het Boek in Den Haag. Zie: www.ceesbantzinger.nl.

Mochten bezoekers van De Gouden Reael eventueel belangstelling hebben om een tekening te kopen, dan kunnen zij informatie inwinnen bij Anne-Rose: bantzinger@xs4all of 06.28450276